Changes

Everybody's changing and I don't feel the same.

Ik weet niet waar ik moet beginnen.

Ik begin wel bij het einde. Ik zit hier in mijn kamer in Loenen, te wennen aan de leegte, nieuw huis, nieuwe omgeving, nieuwe straat, nieuwe keuken... Waar zit het lichtknopje? De wc? De bestekla? Hoe werkt de magnetron.. enzovoorts. Het enige vertrouwde: mijn laptop, mijn muziek en mijn heerlijke bedje. En dat is ook alles wat ik nodig heb om me thuis te voelen, vooralsnog.

Vandaag dus verhuisd. Was wel stress natuurlijk. Gister de helft van mijn spullen al ingepakt, alles van de muur gehaald enzovoorts. Zit je dan ineens in een half ontmantelde kamer. Ik hou gewoon niet van grote veranderingen (ik weet niet of ik dat zeg omdat het zo is, of omdat het makkelijker is.. maar misschien wel allebei) en verhuizen uit mijn vertrouwde kamertje is er daar 1 van. Jongens gedag gezegd natuurlijk..alles uit elkaar, in tassen, dozen enzovoorts. Toen gestressed tot pap en mam er waren met de groooote bus van Bas. Kon mijn bed in, mijn fiets en al mijn andere zooi. Snel naar Loenen gereden, de sleutel lag bij de buren, en toen alles gaan inruimen en in elkaar gaan zetten... Mijn kamer is nu al beter, heb spulletjes een plaatsje gegeven, heb al gegeten enzovoorts en film gekeken. Het is hier volgens mij wel gehorig dus weet niet of ik mijn boxjes kan gebruiken... en de muren zijn nog zo ontzettend wit. Morgen zo snel mogelijk posters ophangen enzovoorts. Ik denk dat het hier wel goed zal gaan. Het enige wat ik eigenlijk echt mis is een bank.. zeker als ik zoveel werk op mijn laptop ga doen voor scriptie enzo zit dat toch echt veel lekkerder. Eerst maar eens kijken wat ze bij WK nog in het kantoor hebben staan en dan zien we wel.

Voelde me wel raar vandaag. Voordat ik wegging vond ik het echt heel eng, en ben ook bang dat ik misschien niet meer terugkom in Breda. Om te wonen daar dan. Wil gewoon mijn stekje niet in de steek laten en dat is moeilijk. En Loenen en Adam en weet ik wat.. Maar toen we eenmaal bijna hier waren voelde ik me beter en kreeg ik er steeds meer zin in. Nu zit ik er, en wennen moet helemaal goed komen. Het is alleen zo leeg. Heb spijt dat ik niet meer meubels heb meegenomen enzo.. Kom opberg dingen tekort... Maargoed, ik zit hier nu met Kings of Leon.. en het is cool :)

Dan over Lon dr D-day vandaag. Vanochtend zat Chris weer eens tegen me aan te blaten. Dat het allemaal haar schuld is, en dat zijn vreemdgaan een excuus was, dat het mooi in haar straatje paste zodat ze hem kon 'inruilen' voor een ander enzo. En dat hij met Ray gesproken had en dat die het ermee eens was, want Sara had gezegd dat Lon zo rustig had gereageerd toen ze het allemaal vertelde. Dus ja dat MOEST wel bewijs zijn, net als dat een jonge moeder met twee kids niet 'zomaar' een scheiding aanvraagt, tenzij er een back-up plan is. Ja of een overspelige echtgenoot, dammit. Echt ik word er zo moe van. Ik heb Chris nu geblokt want ik heb gewoon geen zin in dat gedoe en gestook de hele tijd. "Ja want ze verteld tegen iedereen maar halve waarheden, wat in haar straatje te pas komt." Flikker toch op. Dus ik wil Chris voorlopig niet meer spreken, en zij heeft een heftige mail naar Ray gestuurd, o.a. dat hij peet-oom af is omdat hij duidelijk a) niks geeft om hun vriendschap van 15 jaar en b) niks om het welzijn van zijn petekinderen. Dus we staan nu samen.. twee verliefde groene blaadjes. Ik wil echt niet dat ook maar iets of iemand tussen ons inkomt.. zonder elkaar komen we er gewoon niet.. of iig niet zo goed als MET elkaar.

En dan weer over de groene blaadjes.. Zo komen we weer bij een ander onderwerp.Woensdag ben ik bij Paul thuis geweest. Mijn-god wat een enorm huis heeft die zeg. Pal aan de dijk, tegenover de Lek, aan de achterkant uitzicht op Kinderdijk. Niet te geloven. Wat een fucking ruimte zeg. 11 kamers (alhoewel inclusief de trap geloof ik). Echt ongelofelijk. Hij had me iig bij school opgepikt, toen naar zijn huis. De tour door het huis gekregen (echt zo'n 'jaren 50 gereformeerd boeren gezin waar opa en oma nog bij inwonen' huis met de meest onvoorstelbaar lelijke behangetjes, gordijnen en tegeltjes. Echt, zo lelijk dat het weer leuk werd) en toen we 1 van zijn befaamde 5 min liedowns deden, zei ik: nice house! En hij: It's a lot nicer with you in it!.. en ik: smelt :)

Maargoed ik zat nog met Rome etc in mijn maag dus toen hij water op ging zetten heb ik alles eruit gegooid. En gezegd dat ik in Rome gezegd had dat ik in NL verliefd op iemand ben. Hem dus... dus dat was kinda scary. Maar geen reactie behalve dattie snapte dat dat wel heel heftig was allemaal. Maargoed heb gezegd dat ik bang was dat dit weer het begin van iets moois zou verpesten.. maar dat, en dat is ook zo, toen ik zijn stem hoorde dinsdag, ik gewoon zo blij werd. Nouja dat werd met geknik enzo ontvangen. Dus ik neem aan dat het wel ok was allemaal. Toen iig film gekeken enzovoorts, waarbij hij in slaap viel, en daarna lekker gaan slapen. Toch gewoon heel fijn :)

's Ochtends op de bus naar Utrecht, eerst naar Loenen om de landlady te meeten en daarna nog even op Nyenrode geweest.

Anyhoe, lekker boeiend. Ik hoop gewoon dat dit goed gaat komen.. dat dit blijft. Zijn halve vriendenkring daar weet inmiddels van mijn bestaan en er kwamen veel grappige positieve reacties. Fingers crossed. Hij is zo leuk :)

Morgen rondhangen en misschien rondje fietsen in de buurt. Sowieso uitslapen en orde op zaken brengen. Hoop dat Paul langs komt om te blijven slapen, als ie maandag in Utrecht moet zijn. En dan maandag.. oh help.. eerste dagje WK.. Ik ben zoo benieuwd. Ik hoop dat het een beetje kan halen bij Bramante.. en dat het leuk wordt. En dat ik een fucking GO krijg.

Suus in de bocht:

Suusje zegt:
Daar issie toch geen 38 voor geworden om een niet begripvolle sukkel te zijn
Als ie dat daarom niet wil zou die gek zijn

En daarom ben ik zo blij dat ik een zusje heb!

Ik ga nu hoopvol slapen.

Dingen om overna te denken:

- Stagelopen en tegelijk een nieuw concept van de grond krijgen
- Succesvol afstuderen
- GV of geen GV
- Pijn voelen of kop in het zand
- Witte muren blij maken
- Heeeele goeie seks met dirty old bastard
- Kant, sjaals en restaurants

Change is surrendering what you are for what you could become.

Che giornata du cazz'

6 januari - Befana - D-day...

Che giornata du cazz' oggi.
Ik ben zo zeker dat we het juiste gedaan hebben door het contact tijdelijk te verbreken, maar het is gewoon kut. Ik ben overtuigd dat we het juiste doen, omdat dat wat we voor elkaar voelen gewoon goed is maar niet goed genoeg. Auch, maar wel waar. Al die jaren dat we af en aan bij elkaar en niet bij elkaar waren, spraken we elkaar zo vaak maar niet vaak genoeg. En ik hou van hem maar niet op de goeie manier, niet op de sterkste manier mogelijk.

Zoals ik al tegen hem zei, ik wil zijn hoop op liefde niet vernietigen. 9+1 is zo'n duidelijke demonstratie van hoe hij tegenover liefde staat, echt op een haat-liefde manier. En ik wil dat hij zijn hoop niet opgeeft.

Sei così in gamba, zei ie. Hai degli coglioni, e ho mai incontrata una persona così in gamba. En dat alles goed komt met mij, dat dit mijn jaar gaat worden.
Ja dat denk ik ook wel. Ook al ben ik nog nooit zo onzeker geweest over mijn toekomst. Ik weet niet wat ik na de 20e mei ga doen en ook niet met wie en hoe en waar ik ga eindigen.

Tutte le strade portano a te, zei ie. Ik maak mijn eigen destiny, zei ik. En daar geloof ik in. Ik ben nu, na een paar uur, al blij met de pauze die we inlassen want het is zo'n heftige week geweest, dat dit goed is. Maar het is niet anders. Zwart of wit. Lange pauze of een echte relatie. En dat laatste, dat lukt nooit, gezien wat ik voor Paul voel. Dus dan maar zwart. Grijs hebben we al deze jaren geprobeerd en dat lukte aardig. Maar nu kan dat niet meer. Grijs is klaar nu.

Het was wel zo ontzettend moeilijk. We zaten op skype, eerst elkaar geblokt op msn, toen facebook vriendschap verbroken... toen allebei huilen. En toen drie-twee-een opgehangen. Hebben elkaar verzekerd dat dit NIET het einde is, dat we altijd om elkaar blijven geven en dat we over 5 weken wel zien hoe we ons voelen. Als het een Disney story is, dan merken we dat vanzelf. Maar het voelt nu al goed, al weet ik niet of het kop-in-het-zand is of echte rust.

Mijn god, zondag was echt een verschrikking. Ik ging inchecken en hij ging naar de wc... En het duurde en duurde. En ik dacht dat ik m was misgelopen. Ik raakte gewoon bijna in paniek.. Maar toen kwam ie gelukkig naar buiten.. En toen ik eenmaal ging huilen ging hij meedoen. En hij heeft maandag en vandaag ook gehuild. Er komt gewoon geen einde aan. Nouja, kwam. Tot we elkaar blokkeerden enzovoorts.

Ik weet gewoon dat dit goed is. Ik hoop dat we na 5 weken gewoon samen verder kunnen leven als vrienden op afstand. Ik ben wel bang dat als ik naar GV ga, alles teniet gedaan gaat worden. Maar dat is een zorg voor later. Als we deze vijf weken door kunnen komen, als Paul met me kan leven zoals ik ben, en als we na vijf weken cool zijn... dan is het voor mij al goed. Ik geloof namelijk eerlijk gezegd niet dat hij en ik iets reeels en echts en 100% goeds kunnen hebben. Daarvoor heb ik het bij Paul veel te goed. Ik hou met heel mijn hart van mio amore.. maar het is niet genoeg.

Paul was zo lief vandaag :) Gelukkig konden we elkaar even snel meeten in de stad voor koffie. Heb hem nog niks verteld maar hij deed heel lief, hij merkt dat er wat aan de hand is (duhh).. en zijn hele vriendenkring thuis lult al over me.. ja wat wil je, zo'n jong blaadje!! Het is zo'n goed teken... Ik hou mijn hart vast en mijn fingers crossed.

Wat een begin van 2009, zoveel emoties, tranen, drank, Italiaans, onzekerheden en mooie momenten.

Come what may. Ti voglio bene. Tutte le strade portano a te. Just feel better. Love is a battle field. Che cazzata. In Italia!

Prova